Agata Christie "Zatrute pióro"

Głównym bohaterem książki jest Jerry Burton, z zawodu pilot. Doznaje on kontuzji w katastrofie lotniczej i w ramach rekonwalescencji zostaje mu zalecony spokojny pobyt na wsi. Wraz ze swoją siostrą Joanną udaje się do małej miejscowości o nazwie Lymstock i zamieszkują w uroczym Jałowcowym Dworku. Pewnego dnia, sielankowy nastrój zostaje zakłócony anonimowym listem, pełnym gorszących insynuacji i obelg. Wkrótce dowiadujemy się, że podobne listy otrzymują wszyscy mieszkańcy wsi.

"Nie mogę się pozbyć wrażenia, że to wszystko jest nie tak, jak być powinno. My tutaj jednak nie jesteśmy tacy. Zazdrość, owszem, i złośliwość także się zdarza, i tym podobne małe grzeszki, ale nie to. Naprawdę nie to!"

Agata Christie znowu roztacza swój nieodparty urok. Kryminał naprawdę wciaga i nie pozwala się oderwać od czytania ani na chwilę. Postaci są sympatyczne, a jednak na tyle tajemnicze, że czytelnik nie może odgadnąć, kto jest przestępcą. W tym opowiadaniu pojawia się również, urocza panna Marple, staruszka- detektyw, która szydełkując i popijając herbatkę jest w stanie zrozumieć najmroczniejsze mechanizymy umysłu mordercy, a co najważniejsze, go zdemaskować. 

Gorąco polecam! 

Stanisław Lem - "Katar"

Stanisław Lem Urodził się w 1921 we Lwowie. Był jednym z najlepszych polskich pisarzy science-fiction. Z wykształcenia lekarz. Oprócz tego klasyk science-fiction, filozof, futurolog i eseista.

Główny bohater "Kataru" to były astronauta, który zostaje zatrudniony przez agencję detektywistyczną do pomocy w śledztwie zajmującym się serią tajemniczych wypadków. Kilka ofiar oszalało i popełniło samobójstwo podczas wakacji w Neapolu. Bohater próbuje powtórzyć ich drogę ku śmierci, wplątując się w szereg niezwykłych przygód.
Śledztwo okazuje się trudne – im więcej danych udaje się zgromadzić, tym trudniej znaleźć racjonalne wyjaśnienie. Rozwiązanie zostaje odnalezione w bardzo niekonwencjonalny sposób...

Fabuła książki trzyma w napięciu. Przedstawiona zagadka intryguje czytelnika i sprawia, że kolejne rozdziały „przelatują” w mgnieniu oka. Całość pisana barwnym językiem, a rozwiązanie jest naprawdę zaskakujące. Polecam wszystkim miłośnikom science-fiction, kryminałów i oryginalnych pomysłów.

Melissa De La Cruz - "Błękitnokrwiści"

Ostatnimi czasy, książki poruszające temat wampiryzmu cieszą się dużą popularnością. Głównie ze względu na serię „Zmierzch” autorstwa Stephenie Meyer. Czytelnik zainteresowany tym tematem, może napotkać na dwa typy książek. W pierwszych wampiry ukazane są jako krwiożercze bestie, bez sumienia i nie znające litości, gotowe zrobić wszystko, aby ugasić pragnienie. Drugi typ książek opisuje wampiry zupełnie inaczej…..

W „Błękitnokwistych” wampiry ukazane są jako istoty wieczne, które przechodzą pewne cykle rozwoju. Umierają jak zwykli ludzie, lecz po okresie hibernacji mogą odrodzić się znowu i tak w nieskończoność. Ze względu na taki tryb życia zdobyli duże ilości pieniędzy i we współczesnym świecie tworzą elitę nowojorskiego społeczeństwa. O ich historii nie dowiadujemy się jednak wprost. Każdy młody wampir nie jest świadom swojego losu i dowiaduje się o wydarzeniach ze swoich poprzednich wcieleń w formie retrospekcyjnych wizji. Można powiedzieć, że im lepiej główni bohaterowie poznają samych siebie, tym czytelnik więcej rozumie z książki.

Dowiadujemy się, że wampiry mają jednego wroga przed którym drżą ze strachu, o ile tylko wierzą w jego istnienie. No właśnie! Część wampirów w fazie dorosłej swojego życia ma podzielone zdanie na ten temat. Zgodni są jednak w jednej kwestii, aby swoich młodszych pobratymców utrzymywać w nieświadomości. Tymczasem na młode wampiry o figurach super modeli, którzy mają w zwyczaju spędzać popołudnia w najlepszych klubach w Nowym Jorku, poluje coś od nich silniejszego. Morderstwa się nasilają, a wampiry wpadają w panikę. Nie musimy się jednak o nic martwić, bo główna bohaterka, która jest jedynie pół wampirem znajduje w sobie wystarczająco siły, aby uratować resztę. Nastolatka ratująca starożytną, trwającą wieczność rasę dzięki sile miłości, czemu nie?

Muszę powiedzieć, że książka mną nie zachwyciła, bardziej precyzyjnie się wyrażając, rozczarowała. Niektóre motywy w książce i pomysły autorki są bardzo interesujące i według mnie mają potencjał, który nie został wykorzystany. Efekt jest popsuty przez naiwność i sztywność bohaterów. Ich charaktery podobne są do postaci greckich dramatów antycznych. Dominuje tylko jedna cecha osobowości. Postaci nie posiadają żadnej głębi charakteru, charyzmy, czy przenikliwości. Sięgając po tą książkę wiedziałam, czego się spodziewać, a pomimo to jestem rozczarowana. „Błękitnokrwiści” to dopiero pierwszy tom sagi, ale nie czuję się w żaden sposób zachęcona do dalszej lektury. Nie chcę krytykować dalszych części o możliwie lepszej treści, sądzę jednak, że autorka powinna się  była skupić na tomie pierwszym, który ma promować dalsze, niż na ulepszaniu kolejnych części.

Trudi Canavan - "Misja Ambasadora"

Po ogromnym sukcesie „Trylogii Czarnego Maga” oraz „Ery Pięciorga” autorka wydaje kolejny cykl książek pod tytułem „Trylogia Zdrajcy”.
Jest on kontynuacją opowieści o Sonei i Gildii Magów.

Akcja rozgrywa się dwadzieścia lat po pamiętnej bitwie z Sachakanami.
Syn Sonei – Lorkin ukończył już naukę i szuka dla siebie miejsca w świece magów. Pragnie dokonać jakiś wielkich czynów. Jego matka jest przerażona, kiedy postanowił dołączyć do grupy Ambasadorów Gildii, wybierających się do Sachaki. Kiedy nadchodzi wiadomość, że zaginął, Sonea chce ruszyć na poszukiwania, jednakże będąc czarnym magiem nie może opuścić Imardinu.
W międzyczasie pojawia się u niej Cery, prosząc o pomoc. Ktoś morduje Złodziei. Kiedy ofiarą pada również rodzina Cery’ego, ten odkrywa, że Łowca Złodziei posługuje się magią. Gildia zaczyna się martwić, czy przypadkiem nie ma do czynienia z dzikimi magami.

Książkę bardzo przyjemnie się czyta. Autorka odkrywa przed nami kolejne tajemnice Kyralii i Sachaki. Postać Sonei nieco się zmieniła. Teraz uwaga skupia się głównie na jej synu – Lorkinie. Stawia to opowieść w nieco innym świetle. Pojawiają się też nowi bohaterowie, co stanowi świetne urozmaicenie. Po przeczytaniu pierwszego tomu nie mogę się doczekać kolejnego.

Trudi Canavan - "Trylogia Czarnego Maga"

Trudi Canavan jest australijską pisarką i publicystką,
pochodzi z Melbourne.
Laureatka nagrody „Aurelis” dla najlepszego opowiadania fantasty.
Trudi jest ilustratorką i projektantką, pracuje jako szefowa działu graficznego „Aurelis” – australijskiego czasopisma poświęconego fantasty i sf. Dużą popularnością cieszą się jej książki Czarnego cyklu „Trylogia Czarnego Maga” oraz „Era pięciorga”.
Pisarka pracuje też nad nowymi powieściami.

Akcja powieści rozgrywa się w odległej Kyralii oraz pobliskich jej krainach. Dużą rolę odgrywa tu Kyraliańskie miasto – Imardin,
gdzie mieści się słynna Gildia Magów.
Główna bohaterka – Sonea jest młodą dziewczyną z biednej rodziny. Pewnego razu przypadkowo wyzwala swą wielką moc i tym samym powoduje panikę pośród Magów. Mistrzowie wiedzą, że kiedy moc Sonei wymknie się spod kontroli może zniszczyć nawet całe miasto.
W związku z tym, podejmują pewne działanie mające na celu schwytanie dziewczyny. Od tego momentu Sonea musi podejmować wiele bardzo ważnych decyzji, od których będzie zależeć jej przyszłość. Losy dziewczyny są bardzo ciekawe i niekiedy zaskakujące.

„Trylogia Czarnego Maga” tworzy spójną całość. Po przeczytaniu pierwszego tomu, nie można się doczekać, chwili rozpoczęcia dalszych. Książki bardzo wciągają i wręcz „pochłania” się ich treść.
Gorąco polecamy przeczytanie wszystkich trzech książek.
Jest to miła i fascynująca lektura.

Kozewa & Katrys

Feliks W. Kres - "Północna Granica"

Feliks W. Kres – „Północna Granica”

„Północna Granica” jest to pierwsza część cyklu „Księga Całości”. Jest to jedna z najlepszych powieści militarnych osadzonych w świecie fantasy jaką ostatnio czytałam.

Akcja książki dzieje się w świecie podzielonym na Szerń i Aler. Te dwa mini-światy kategorycznie różnią się od siebie. Nad Szernią rozciągają się Pasma, a nad Alerem Wstęgi. Istoty rozumne zamieszkujące Szerń to ludzie, koty i sępy, podczas gdy szalony Bóg Aler ofiarował ten dar Srebrnym i Złotym plemieniom dzikich stworzeń. W związku z istniejącymi różnicami dochodzi do nieustannej wojny przy granicy. Problemy zaczynają się dopiero w momencie, kiedy podjazdowe potyczki zamieniają się w prawdziwą, regularną wojnę. Książka opowiada losy dwóch wybitnych dowódców wojska: podsetniczki Terezy i setnika Rawata. Ich wyprawy niekiedy odnoszą sukcesy, niekiedy porażki, lecz są prawdziwą szkołą życia. Książka ukazuje ciemną stronę wojny i zmagania żołnierzy. Sytuacja wojska zasadniczo się różni na froncie od wyobrażeń rządzących w stolicy. Strategiczne plany układane w przytulnych komnatach, są wręcz niemożliwe do wykonania w praktyce, po uwzględnieniu niesprzyjających czynników. Pomimo to wojsko musi walczyć i pokazać swoją użyteczność. Narażone na sceptyczne komentarze pospólstwa, tak naprawdę walczy dla nich i dla ich bezpieczeństwa.

Książkę się dobrze czyta i uczciwie mówiąc jestem mocno zainteresowana dalszymi częściami. „Północna Granica” roztacza swój urok również dzięki stylowi pisania autora. Sposób w jaki opisał problematykę książki sprawia, że patrzymy na wiele spraw z zupełnie innej perspektywy. Serdecznie polecam.

Kira Izmajłowa "Wyższa Magia"

Jedną z ciekawszych książek, jakie ostatnio czytałam jest „Wyższa Magia” Kiry Izmajłowej. Polskie wydanie ukazało się
w lipcu 2008 r. Książka należy do cyklu „Obca krew” wydawnictwa „Fabryka Słów”

Główna bohaterka – Naina jest studentką Państwowego Uniwersytetu Magii obdarzoną niezwykłym talentem magicznym, a także zdolnościami do pakowania się w kłopoty.
Świat „Wyższej magii” wygląda bardzo zwyczajnie. Autorka zrutynizowała magię do życia codziennego, jako jedną z dziedzin badań naukowych.

Naina jest szarą myszką uniwersytetu, aż do momentu,
kiedy w jej życiu zachodzi wielka zmiana. Została skierowana
do tajnego wydziału magii bojowej. Jej zdolności mają być wykorzystane przy pewnym eksperymencie o nazwie „Demiurg”. Sama Naina nie do końca zdaje sobie sprawę ze swojego talentu
i uważa, że najlepiej ze wszystkiego wychodzi jej destrukcja.
Do tego dochodzi jeszcze tajemniczy profesor z zagadkową przeszłością…

Fabuła tej książki jest wzbogacona sporą dawką humoru i licznymi zwrotami akcji. Połączenie fantastyki i kryminału z wątkiem romantycznym sprawia, że od „Wyższej magii” nie sposób się oderwać. Serdecznie polecam.